Czy Wyczechy były majątkiem słynnego feldmarszałka?

 

Słynny feldmarszałek

Urodził się 06.12.1849 r. w majątku Leipnitz koło Wittenbergii w Saksonii. Uczył się w gimnazjum rolnym w Torgau a po jego ukończeniu studiował rolnictwo w Halle . Studia te przerwał by wstąpić na ochotnika do wojska, co nastąpiło w 1869 r. Jego pierwszą jednostką był 2 Regiment Huzarów Śmierci (2 Przyboczny Pułk Huzarów im. Królowej Prus Wiktorii) . W szeregach tego pułku walczył w latach 1870-1871 w wojnie z Francją. Z wojny tej wyszedł z krzyżem żelaznym II kl. i w stopniu podporucznika. Po wojnie został przeniesiony do rezerwy i ukończył w 1873 r. przerwane studia . W tym też roku wrócił do służby w macierzystym pułku. W latach 1876 - 1878 r. służył w 1 Brygadzie Kawalerii w Królewcu. Porucznikiem został w 1878 r. Rok służył w Szczecinie w 3 Brygadzie Kawalerii, ponownie wrócił na rok do Brygady w Królewcu .W 1879 r. ożenił się z Dorotą von Horn z którą miał pięcioro dzieci. Trzech synów i dwie córki byli to : Hans Georg von Mackensen (1883–1947) – dyplomata , Manfred von Mackensen, Eberhard von Mackensen (1889–1969) – generał pułkownik , Else Mackensen (1881/2–1888 begin_of_the_skype_highlighting  end_of_the_skype_highlighting) i Ruth von Mackensen (1897–1945). Od maja 1880 r. został oficerem w Sztabie Generalnym w Berlinie. Awans na kapitana dostał w 1882 r. W 1884 r. trafił na rok do sztabu VII Korpusu w Münster. W latach 1885-87 służył jako oficer sztabu w 14 Dywizji Piechoty w Düsseldorfie. Później w latach 1887-1889 w 9 Pułku Dragonów w Metz i w 4 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy. W 1888 r. został majorem. Przez dwa lata 1891-1893 był I Adiutantem Szefa Sztabu generała Alfreda von Schlieffena w berlińskim Sztabie Generalnym. Potem został dowódcą pułku ,którym dowodził w latach 1893-1898, był to gdański 1 Przyboczny Pułk. Na tym stanowisku został w 1894 r. podpułkownikiem i w 1897 r. pułkownikiem. W 1898 roku został osobistym adiutantem cesarza Wilhelma II. Był pierwszym w historii nieszlachcicem na tym stanowisku. Rok później 27 STYCZNIA za zasługi dla Niemiec został przez cesarza nobilitowany. Generałem majorem został w 1900 r. a dowódcą brygady huzarów w Gdańsku został w 1901 r. Jej honorowym szefem był sam cesarz Wilhelm II. 11.09.1903 r. został generałem porucznikiem i dowódcą 36 Dywizji Piechoty w Gdańsku. W 1905 r. zmarła mu żona ; w 1908 r. ponownie ożenił się z Leonią von der Osten. W latach 1908-1914 jako generał kawalerii był dowódcą XVII Korpusu Armijnego w Gdańsku. Po wybuchu wojny, w sierpniu 1914 r. został pobity przez Rosjan pod Gąbinem , następnie odegrał ważną rolę w pogromie wojsk rosyjskich pod Tanenbergiem. Dowodził 9 Armią Niemiecką w rejonie Łodzi ( listopad – grudzień 1914 r. ) . Za umiejętne i sprawne dowodzenie podczas tej bitwy został odznaczony orderem "Pour le Merite" i awansowany do stopnia generała pułkownika. Jako dowódca XI Armii w maju 1915 r. przełamał front w Galicji, w czerwcu opanował Przemyśl następnie Lwów. Za opanowanie Lwowa (22.06.) 23.06.1915 r. został feldmarszałkiem i otrzymał "Liście Dębu" do orderu "Pour Le Merite". Stał się obok Hindenburga i Ludendorffa jednym z trzech najpopularniejszych niemieckich dowódców.06.08.1915 r. wraz z Paulem von Hindenburgiem otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Gdańska. Wcześniej, 26 czerwca tego roku uhonorowała go Rada Miasta Sopotu, a 29 czerwca został doktorem honoris causa Politechniki Gdańskiej. W październiku 1915 r. objął dowodzenie ofensywą wojsk państw centralnych na Serbię. Zdobył Belgrad. W 1916 r. uczestniczył w walkach przeciw Rumunii, do stycznia 1917 r. zajął większość tego kraju. Za kampanię na tym kierunku został odznaczony Orderem Wielkim Krzyża Żelaznego. Po wojnie został internowany na Węgrzech i w Grecji. Zwolniony został w 1919 r. Po 1920 r. mieszkał w swoich majątkach na Pomorzu Zachodnim. Był sympatykiem kół głoszących rewizję traktatu wersalskiego i granic Niemiec z Polską. W 1935 roku został honorowym dowódcą i patronem 5 Pomorskiego Pułku Huzarów im. Blüchera w Słupsku. W maju 1941 roku uczestniczył w Doorn w Holandii w pogrzebie zmarłego tam cesarza Wilhelma II. Gdy zbliżał się front opuścił w lutym 1945 r. swój majątek Janowice koło Lęborka, Zmarł 08.11.1945 roku w wieku 96 lat w Schmiedeberg i pochowany został na cmentarzu w Burghorn nieopodal Celle koło Hanoweru. W uroczystościach pogrzebowych wzięła udział Wiktoria Luiza, córka cesarza Wilhelma II

Syn - zbrodniarz wojenny

Najsłynniejszym z synów feldmarszałka był Friedrich August Eberhard von Mackensen Urodził się w Bydgoszczy 24.08.1889 r. Służbę wojskową rozpoczął od Korpusu Kadetów do którego wstąpił w 1908 r. Oficerem w stopniu podporucznika został w 1910 r. W czasie I wojny światowej odznaczony został dwukrotnie Krzyżem Żelaznym. Po wojnie pozostał w służbie, którą pełnił na różnych stanowiskach liniowych i sztabowych. 01.01.1938 r. został generałem mjr. Na wojnę z Polską wyruszył jako szef sztabu 14 Armii. 01.01. 1940 r, został generałem por. Za zasługi w walkach o Kijów otrzymał 27.07. 1941 r. Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego a Liście Dębu do niego nadano mu 26.05.1942 r.
W 1943 r. jako dowódca I Armii Pancernej bił się o Charków. 06.07.1943 r. został generałem pułkownikiem.Wyróżnił się w lutym 1944 r. pod Anzio.23.03. 1944 w wyniku ataku bombowego zginęło w Rzymie 28 Niemców. Mackensen wydał rozkaz rozstrzelania w odwecie 320 Włochów. Rozkaz wykonano Za ten czyn został skazany 30.11. 1947 r. na karę śmierci, wyrok zamieniono na 21 lat więzienia. Z więzienia wyszedł w 1952 r. Zmarł 19.05. 1969 r. w Alt-Mühlendorf w Szlezwiku-Holsztynie

Drugi syn - SS Gruppenführer

Hans Georg von Mackensen ( 26. 01. 1883 w Berlinie , zm 28.09. 1947 w Konstancji ) były niemiecki sekretarzem stanu , ambasador i SS -.man

Wychowywał się z WWwwwksięciem Augusem Wilhelmem Pruskim. Przeszedł przeszkolenie wojskowe i ukończył studia prawnicze .W czasie pierwszej wojny światowej został Im Ersten Weltkrieg war Mackensen persönlicher Adjutant von Prinz August Wilhelm, zuletzt als Hauptmann .osobistym adiutantem tegoż księcia ( kapitan). Nach Kriegsende war er im preußischen Justizministerium tätig, bis er im Mai 1919 ins Auswärtige Amt berufen wurde.Po wojnie pracował w dyplomacji. Nie bez związku z jego karierą było małżeństwo zawarte w dniu 10 August 1926 heiratete er in Leinfelden Winifred Christine Helene Freifrau von Neurath, die Tochter des späteren Reichsaußenministers Konstantin Freiherr von Neurath ..08. 1926 z Winifred Leinfelden Christine Catherine Helene von Neurath, córką ministra spraw zagranicznych Niemiec Konstantina barona von Neurath . Im Juli 1931 war von Mackensen Botschaftsrat von Madrid . W 1933 r.Im Mai 1933 trat er in die NSDAP ein. wstąpił do NSDAP. Ab Dezember 1933 fungierte er als Gesandter I. Był m.in. ambasadorem w Budapeszcie. W styczniu 1942 r. został SS-Gruppenführerem

W dniu 04 Oktober 1943 teil, bei der Heinrich Himmler die erste der Posener Reden hielt [1] ..10. 1943 z brał udział w słynnej odprawie SS z Heinrichem Himmlerem w Poznaniu .W latach 1945-1946 przebywał w niewoli francuskiej. W1939 SS-Ehrenring 1939 otrzymał honorowy pierścień SS

Wyczechy historia wsi

Wyczechy w okresie niemieckim nosiły nazwę Geglenfelde. Pisana historia wsi sięga roku 1360. Wówczas to czterech rycerzy (   Kayand Woyczech z Polnitz oraz Nicholas i Claus von Geylenfeld ) otrzymało od Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego Winricha von Kniprode 50 mórg ziemi. W zamian zobowiązali się służyć Zakonowi i świadczyć na jego rzecz stosowne usługi w tym zbrojne. Wieś nie należała do spokojnych między rokiem 1411 a 1466 przeszły przez nią kataklizmy wojenne. Ludność wsi malała, wiele gospodarstw zostało opuszczonych. Wg dostępnych źródeł ( Wiktor Zybajło ) w drugiej połowie XVI wieku właścicielem 24 łanów był M. Walde, a 8 łanów posiadał niejaki J. Becker herbu Leliwa. W drugiej połowie XVIII wieku Wyczechy były w posiadaniu rodzin Manteufflów i Kiełpińskich, ich majątki były także w Loży i Olszanowie. Od 1821 roku dobra dworskie były oddzielone od wsi, ten stan uległ zmianie w 1928 r. W 1868 r. chłopi byli właścicielami 712,48 mórg ziemi, natomiast majątek ziemski liczył 2446,19 mórg. We wsi było wówczas 47 budynków a ilość mieszkańców wynosiła 170 osób w tym ewangelików 168 a katolików 2. Ewangelicy z Wyczech należeli do założonej około 1650 roku parafii Olszanowo ( niemiecka nazwa tej miejscowości brzmiała Elsenau ). Wszystko wskazuje na to, że w Wyczechach przed wprowadzeniem reformacji istniał kościół katolicki. Dowodem na to ma być stara kamienna chrzcielnica znaleziona na terenie dawnego cmentarza katolickiego podczas wykopalisk prowadzonych tam w 1869 r. . W 1925 r. przewaga protestantów była nadal znaczna, stanowili 93,8% mieszkańców ( 258 osób ). W Wyczechach mieszkali też Katolicy, których było tylko 17 (6,2%) i przynależeli do kościoła w Czarnem, natomiast Żydów nie odnotowano. W miejscowości funkcjonowała poczta Po wprowadzeniu w Prusach obowiązkowej edukacji, dzieci uczyły się w szkole w Łoży, szkoła w Wyczechach powstała w okresie międzywojennym. Miejscowa ziemia była piaszczysta i gliniasta dlatego rozwinęła się tu uprawa ziemniaków oraz żyta i owsa. W okresie międzywojennym miejscowe sadzeniaki osiągnęły znaczną popularność w Niemczech a także były poszukiwanym towarem poza granicami tego państwa. Po wojnie z Polską w październiku 1939 r. do pracy w Wyczechach skierowano ok 100 – osobową grupę polskich jeńców z Stalagu II B Hammerstein ( Czarne) ,których zgrupowano w specjalnym Komandzie Pracy. W kolejnych latach wojny do majątku trafiali też jeńcy innych narodowości. Jeńców tych w lutym 1945 r. uwolniła Armia Czerwona. Po wojnie wieś przejściowo nosiła nazwę Adamów. Obecna nazwa Wyczechy obowiązuje od 1946 r. W powojennej historii zamieniała się przynależność administracyjna wsi. Do 1954 r wchodziła w skład gminy Łoża (z siedzibą w Biskupnicy). Od 1954 roku w Wyczechach znajdowała sie Gromadzka Rada Narodowa, która obejmowała wsie: Wyczechy, Nadziejewo, Raciniewo, Łoża, Zalesie. Od roku 1972 r. wieś znalazła się w Gminie Czarne. W okresie PRL Wyczechy były ważnym środkiem rolnictwa państwowego, przebywali tu w ramach różnych wizyt najwyżsi dostojnicy ówczesnych władz PRL, w tym I sekretarz KC PZPR Edward Gierk, premierzy: Piotr Jaroszewicz i Józef Pińkowski, marszałek Sejmu Stanisław Gucwa i inni.

Mackensenowie z Wyczech

Do końca 1945 r. majątek w Wyczechach był własnością rodziny Mackensen, która nabyła go w drugiej połowie XIX w . Mackensenowie pochodzili z westfalskiego Hanoweru i nie byli szlachtą. Czasami błędnie pisze się przed ich nazwiskiem owe szlacheckie von. Jest to błąd wynikający z tego iż słynny feldmarszałek von używał a to dlatego, że został w 1899 r. uszlachcony przez cesarza Wihelma II. Innym popełnianym błędem jest przekonanie, że majątek był jedną z własności feldmarszałka. Ojciec feldmarszałka Rudolf August Christian Ludwig Mackensen urodził się 05..06.1817 w Garmissen, zmarł 11 maja 1890 r. , z zawodu był agronomem i zarządcą ziemskim. 28 listopada 1848 r. poślubił Marie Luise Rink ur. 12.10. 1826 w Söllichau Wittenbergia ,przeżyła ona swego męża o 26 lat. Zmarła. 07 maja 1916 r. Los zrządził ,że oboje małżonkowie zmarli w Wyczechach. Mieli troje dzieci dwóch synów i córkę Julie Auguste Sophie Mathilde Marie Mackensen ( 1851 - 1903 ) Za pana na majątku w Wyczechach uchodzi ich drugi syn czyli młodszy brat feldmarszałka Viktor Mackensen ( ur,16.08.1854 Leipnitz – zm. 16.02. 1909 w Poznaniu ), jego zoną została Julie Franziska Haase (25.01.1864 Gieskow/Giezkowo – 27.04.1909 w Paulsfelde/Pawłowice ), poślubił ją 11 maja 1883 r. w Balfanz/Białowąs, pow. Szczecinek gm. Barwice. Małżeństwo to miało troje dzieci byli to syn Gottfried Richard Sigesmund Mackensen (18.03.1884 – czerwiec 1945 Brandenburgia ) drugi syn Richard Ernst August Mackensen ( 1889 - 1899 ) oraz córki, Dorothea Martha Mackensen ( 1885 – ? ) i Margarete Amanda Mackensen ( 14.09.1895 w Pawłowicach - 1989 ). Po śmierci Viktora Mackensena dziedzicem majątku w Wyczechach został Gottfried Richard Sigesmund Mackensen. Miał dwie żony. Pierwsza Elisabeth Bohnstedt poślubiona 29 września 1913 r. Z małżeństwa tego urodził się syn Paul-Viktor August Wilhelm Max Mackensen ( 15.01.1915 – 13.02.1991 w Kilonii ) który był  majorem. Drugą żoną była Charlotte Lau urodzona 23.02.1911 r. w Kavelsdorf , ( ślub 29.01.1943 r. Kavelsdorf ) zmarła 21.07.1985 r. w Kilonii. Pod rządami Mackensenów dwór w Wyczechach zespół parkowo – pałacowy przybrał styl eklektyczny. Centralnym obiektem był dwukondygnacyjny pałac natomiast wśród drzew parku rosły buki, graby, lipy, sosny wejmutki, modrzewie. Istnieje pogląd, że do końca majątkiem zarządzała Elizabeth Mackensen-Bohnstedt.

Ślady po Mackensenach

Pamiątką po dawnych właścicielach majątku jest bez wątpienia zespół parkowo –pałacowy choć po pożarze 14.02.2007 r. została z pałacu ruina, zespół nadal świadczy o dawnej zamożności rodziny. Najbardziej wymowną pamiątką są groby rodzinne na starym cmentarzu ewangelickim. Aby odnaleźć ten cmentarz należy minąć kościółek i iść dalej. Cmentarz znajduje się kilkadziesiąt metrów dalej po prawej stronie drogi na Raciniewo. Miejsce pochówku Mackensenów jest w fatalnym stanie z licznymi śladami prób dokopania się do doczesnych szczątków pochowanych osób. Niegdyś były tam tablice nagrobne. Niestety już ich nie ma. Może ktoś zabrał je do Niemiec a może jakiś kolekcjoner trzyma je w swoim ogródku. Szkoda. Jedynie na zachowanych zdjęciach odczytać można, że na tablicach tych zostali uwidocznieni : matka, brat i bratanek feldmarszałka tj: Marie Luise Rink Mackensen (1826 - 1916 ), Viktor Mackensen ( 1854 - 1909 ) , Richard Ernst August Mackensen ( 1889 –1899 ) . Trudno dziś dociec czy w grobowcu pochowany został   ojciec feldmarszałka Rudolf August Christian Ludwig Mackensen ( 1817 - 1890 ). Przekazy pisane jedynie podają , że w Wyczechach zmarł. Feldmarszałek musiał być niezwykle popularny w Czarnem. W okresie przedwojennym jedna z głównych ulic miasta nosiła nazwę Mackensen ( dzisiejsza Kościuszki ) również miejscowa apteka nie tylko z nazwy przypominała o nim, wewnątrz jej w centralnym miejscu wisiał jego portret . Jest to doskonale widoczne na jednej z starych pocztówek. Apteka istniała do czasów współczesnych ( Plac Wolności 12 ) i nosiła zgoła odmienną nazwę „Pod Jarzębiną”. Fakt posiadania przez Mackensenów majątku w Wyczechach oraz zamieszkanie w nim rodziców i brata najsłynniejszego z tej rodziny każe przypuszczać ,że feldmarszałek i jego synowie nieraz tu gościli.

.
                                                                               Andrzej Szutowicz, Ireneusz Czerniawski

Źródła :

http://czarne24.pl/teksty,miasto_czarne,1,1,gimna_czarne_solectwa,9.html

http://armianiemiecka.tpf.pl/Biografie/mackensen.htm

http://de.wikipedia.org/wiki/Wyczechy

http://geglenfelde.kreis-schlochau.de/

http://gemeinde.geglenfelde.kreis-schlochau.de/

http://www.dirk-ullrich.net/individual.php?pid

http://de.wikipedia.org/wiki/Hans_Georg_von_Mackensen

http://en.wikipedia.org/wiki/Eberhard_von_Mackensen

.
                                                                       

© Wszelkie Prawa Zastrzeżone

publicystyka

spacer po kaszubach

ostrzeżenia pogodowe kopia

harmonogram wywozu śmieci

sesjalipnica kopia

aplkiacja kiedy śmieci

POMOMY fAUSTYNCE kopia

nekrologii

Wyślij Widokówkę

koperta

Komisariat SG Brzeźno

logo eop 210